کارگردان و بازیگران سریال «قبلهی عالم» هر کدام به شکلهای جداگانه نسبت به سانسورهای فراوان این سریال ابراز ناراحتی کردند. هر چند در مملکت ما، گاهی اوقات سانسور و ممیزی برای بهوجودآورندگان آثار تبدیل به فرصتی میشود تا خودشان را از هجمههای احتمالی و قطعی دور نگه دارند و به قول معروف قسر دربروند، اما در این مورد خاص و با توجه به اینکه نهتنها کارگردان بلکه بازیگران هم اعتراض کردند و حتی هادی کاظمی لیستی از دقایق سانسور سریال منتشر کرد، به نظر میرسد بحث تبلیغی یا توجیهی منتفی باشد. پس یعنی اِعمال سلیقههای شخصیِ بیدروپیکر و قیچیکاری، قدرت بیشتری گرفته است.
سانسور از هر نوعش موذیانه و سخیف و بیخردانه است. قبول دارم حتی گاهی به دلیل ساختار ضعیف یک فیلم یا سریال، با وجود ادعای سازندگان آن اثر، قیچی کردن برخی صحنهها هیچ ضرری به داستان نمیزند! یعنی حتی با وجود سانسور هم داستان پیش میرود، یا در واقع نمیرود! اما این موضوع نیز باعث نمیشود سانسور را چیز کثیفی ندانیم. سانسور کردن، از هر نوع و برای هر اثر با هر کیفیتی، فقط یک قیچی کردن سادهی صحنه یا دیالوگ نیست، هر بُرش، مملکت را از کل دنیای بیرون جدا میکند. عین بچهی شیطانی که نقشهی کشورها را با قیچی و از روی خط مرزی هر کشور، میبُرَد. ما بُریده و جدا میشویم. هر بُرش، شبیه سر بُریدن آدمهاییست که آن فیلم یا سریال را ساختهاند. شبیه کور کردن چشم مخاطبهاییست که آن فیلم یا سریال را تماشا میکنند. شبیه کَر فرض کردن دنیاست. اگر سانسور قرار بود خوب باشد، پس چرا وضع ما این است؟ اگر سانسور قرار بود کنترل کند، پس این افسارگسیختگی آدمهای ما از کجا نشات میگیرد؟
سانسور، ریشهها را میخشکاند. سالهاست که با همین ریشههای خشکیده رشد کردهایم. انگار بخشی از زندگی روزمرهمان شده است. حتی از سانسور بیرونی به سانسور درونی رسیدهایم. خودمان را سانسور میکنیم. احساساتمان را، زندگیمان را. یعنی از سانسور فیلم و سریال به سانسور حیاتمان رسیدهایم، به سانسور سنسورهای حسیمان. این یعنی رخوت. هدف سانسور همین است. قیچیبهدستان آدمهای بیتفاوتی هستند که لذتی سادومازوخیستی از فریادها و اعتراضهای ما میبرند و ما با هر قیچی، اختهتر میشویم.
نمیخوام مثل دفعات قبل ایندفعه هم پرحرفی کنم،اما یه نکته ی جالب یادم اومد.
اینا حتی سینما پارادیزوی نازنین رو که یکی از مضامین اصلیش سانسور و ماهیتشه رو دوبله و طبعا سانسور کردن….طنزه قشنگ،طنز تلخ البته.
مرسی که مثل همیشه به این مسئله ی مهم اهمیت میدین.
مرسی از شما…
جز به کل