پوستر دوازدهم

مقصر (اینجا) داستان مردی‌ست که همسرش را در خانه‌شان به قتل رسانده‌اند. مرد بعد از این‌که توانایی بازگشت به خانه یا در واقع همان محل جنایت را پیدا می‌کند، به صرافت می‌افتد صحنه‌ی قتل همسرش را موبه‌مو بازسازی کند تا به این شکل سرنخی به دست بیاورد بلکه قاتل واقعی پیدا شود. فیلم با یک فیلم‌نامه‌ی ریزباقت و جذاب و معمایی، داستانی درجه‌یک تعریف می‌کند که مخاطب هم مانند شخصیت اصلی‌اش گیج‌ومنگ باقی می‌ماند.

اما علاوه بر خوب بودن فیلم، طراحی پوسترش هم حاوی جذابیت‌های فراوانی‌ست. پوستری جمع‌وجور و مرموزانه که بخشی از خلاصه‌داستانی را که تعریف کردم به شکل زیبایی در خود جای داده است: راهرویی که کف آن را خون پوشانده، کارت‌های شماره‌خورده‌ی مربوط به صحنه‌های جایت که روی زمین چیده شده‌ و در اتاق‌خوابِ انتهای تصویر نیز بخشی از دست‌وپای خونی یک مقتول که از تخت‌خواب و البته کادر چارچوب در بیرون مانده است. این جزئیات، فضایی درگیرکننده می‌سازند که ما را برای تماشای فیلم مشتاق و آماده می‌کنند.

آباژور روشن انتهای تصویر و سایه‌هایی که به دلیل روشن بودنش روی دیوار ایجاد کرده، یکی از نکته‌های درخشان این پوستر است. آن میزعسلی کنار تخت، به‌راحتی می‌توانست خالی باشد، اما طراح پوستر با قرار دادن این آباژورِ روشن و ایجاد سایه‌ روی دیوار، فضایی ترسناک نیز می‌سازد که با کلیت ماجرا به‌شدت همخوان است و در عین حال تمرکز مخاطب را بیش از پیش به صحنه‌ی قتلی که اتفاق افتاده و ما تنها قسمتی از آن را می‌بینیم، جلب می‌کد.

مقصر فیلم درجه‌یکی‌ست. طبعاً گیروگرفت‌ها و بعضاً گاف‌هایی هم دارد که می‌توان از آن‌ها چشم پوشید و از تماشایش لذت برد. لذتی که با دیدن پوسترش شروع می‌شود.

.