پوستر هجدهم
کسی پشت در ساخته‌ی فیلم‌سازی مهجور به نام نیکولاس گشنر (یا شاید هم گسنر!) است که سال ۱۹۷۱ ساخته شده. از همان ابتدا ترکیب بازیگران فیلم کنجکاوی‌برانگیز است. فکرش را هم نمی‌کردم آنتونی پرکینز با چارلز برانسون در فیلمی همبازی شده باشند، آن هم یک اثر جنایی/رازآلود! قضیه از این قرار است که آنتونی پرکینز، که یک دکتر معروف است، چارلز برانسون را به بهانه‌ی درمانِ فراموشی‌اش به خانه می‌آورد. برانسون شخصیتی‌ست که هویتش گم شده و نمی‌داند کیست. پرکینز در طول فیلم، ذره‌ذره هویتی جعلی به برانسون می‌بخشد تا به چیزی برسد.
ایده‌ی جذاب و بکر داستان، همراه با موقعیت بسته‌ی شخصیت‌ها که اغلب در چهاردیواری خانه‌ی دکتر محبوس هستند و یک پایان‌بندی آوانگارد و دیدنی، کسی پشت در را تبدیل به فیلمی دلپذیر می‌کند. اما پوستر هم به همان اندازه دلپذیر است. پوستری که مفهوم کلی فیلم و اتفاق‌های داستان را در خود جای داده است و به بهترین شکل ممکن، با یک ایده‌پردازی درست و طراحی مناسب، جان کلام را به مخاطب منتقل می‌کند. برانسون در پی یافتن هویت خود و اتفاق‌هایی که برایش افتاده می‌گردد. ایده‌ای که در آن درِ روی سر یک شخص ما را به ذهن او فرو می‌برد، از همین موضوع نشات می‌گیرد. اَشکال طراحی‌شده برای حروفی که با آن نام فیلم را نوشته‌اند، شبیه تابلوی «ورود ممنوع» است و کارکرد آن دقیقاً باز هم به بحث هویتی داستان راه می‌بَرَد؛ وقتی شخصیت بی‌هویت داستان، راز زندگی‌اش را می‌فهمد، همه چیز از بین می‌رود. کسی پشت در فیلم جالبی‌ست که پوسترش کمک می‌کند تا بهتر درکش کنیم.
.
برام خیلی جالبِ که در مورد «کسی پشت در» نوشتید. من خیلی اتفاقی این فیلم رو دیدم . متاسفانه فراموشش کرده بودم. اصلا یادم رفته بود چنین فیلمی وجود داره! تا اینکه شما این مطلب رو منتشر کردید…
وقتی داشتم فیلم رو تماشا می‌کردم ، نمی تونستم کنش شخصیت ها رو پیش بینی کنم ! پایان غافلگیرکننده‌‌ای داره. به قول شما ایده فیلم بکر و خاصِ .
ضعف فیلمنامه و کارگردانی رو نمی‌تونم کتمان کنم ولی ایده انقدر خوبه که فیلم سرپا می‌مونه. سرگرم کننده و «دلپذیرِ» ، و برای من از خیلی از فیلم هایی که این چند ساله ساخته شدن – و حتی سر و صدا کردن – بهتر… حداقل دلپذیرترِ…
قبل از کسی پشت در، «چینو» (۱۹۷۳) – که بنظرم اون هم فیلم مهجوریِ – رو با بازی برانسون و جیل ایرلند دیده بودم. وقتی کسی پشت در رو دیدم ، حضور مجدد این دو بازیگر برام جالب بود و با خودم گفتم چقدر به هم میان!
بعدش فهمیدم که بیست و دو سال زندگی مشترک داشتند و توی شونزده فیلم همبازی بودند…!
بسیار عالی … هر دو با هم جواهری رو کشف کردیم