نگاهی به فیلم رز ارغوانی قاهره The Purple Rose of Cairo

نگاهی به فیلم رز ارغوانی قاهره The Purple Rose of Cairo

  • بازیگران: میا فارو ـ جف دانیلز ـ  دنی آیلو و …
  • نویسنده و کارگردان: وودی آلن
  • ۸۲ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۱۹۸۵
  • ستاره ها: ۳/۵ از ۵

پروژکتورا رو خاموش نکنین*

خلاصه ی داستان: سیسیلیا زنی ست بی دست و پا و خیالاتی که عاشق دنیای فیلم هاست. او در دنیای واقعی، با شوهر بداخلاق و بی کارش زندگی می کند و البته اکثر اوقاتش را در سالن سینما می گذارند. او هر فیلم روی پرده را چندین بار نگاه می کند و همین باعث می شود یکی از شخصیت های داخل فیلم، به نام تام باکستر، در یکی از دفعات نمایش فیلم ها، عاشق سیسیلیا شود و از پرده بیرون بیاید …

یادداشت:  در طول تاریخ سینما و در فیلم هایی که طی این صد سال و اندی ساخته شده، شخصیت های زیادی بوده اند که به پرده ی سینما خیره و عاشق شده اند. آدم های زیادی بوده اند که دوست نداشته اند از سالن تاریک سینما بیرون بیایند چونکه می دانسته اند آن بیرون خبری نیست، جز جنگ و خونریزی و آدم های الکی. می دانسته اند اگر بیرون بیایند، با دنیایی مواجه خواهند شد سراسر مشکل. پس خودشان را سپرده اند به دست دنیای خیالی روی پرده و مانند جمله ای که یکی از آدم های فیلمی که در این فیلم پخش می شود، می گوید، از کجا معلوم که دنیای بیرون خیالی نباشد و دنیای این داخل، واقعی؟ بهرحال فیلم فوق العاده ی وودی آلن با یکی از همین عشاق پرده ی سینما سر و کار دارد با این تفاوت که آلن با زیرکی و طی یک چرخش بامزه، شخصیت داخل پرده را بیرون می کشد و عاشق سیسیلیا می کند. آلن به شکل خوبی از ایده ی فوق العاده ی خود استفاده می کند؛ ابتدا گیل شپارد را وارد داستان می کند. کسی که نقش تام باکستر را در فیلم بازی می کند و او را هم عاشق سیسیلیا می کند تا این زن محجوب و دست و پاچلفتی، عاشق دو نفر بشود که یکی واقعی و دیگری خیالی ست. از بحث کردن شخصیت هایی که با رفتن تام باکستر، بیکار می شوند و تصمیم می گیرند فیلم را ترک کنند تا بحث همان شخصیت ها با آدم هایی که داخل سالن نشسته اند و به این اعتراض دارند که چرا فیلم اینقدر بی سر و ته شده و ادامه پیدا نمی کند تا ایده ی فوق العاده ای که نشان می دهد در تمام نسخه های همان فیلم که در شهرهای دیگر هم پخش می شود، شخصیت تام باکستر، شروع کرده از قاعده خارج شدن و ساز مخالف زدن با داستان فیلم. البته ایده های آلن به همین چیزها هم ختم نشده و تلاش کرده عصاره ی ایده ی بکرش را بیرون بکشد و از همه ی جوانبش استفاده کند. البته پایان بندی کمی سرهم بندی شده ی اثر از قدرت کلی کار می کاهد اما این یکی از بهترین فیلم های وودی آلن است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

*جمله ی یکی از آدم های روی پرده ی سینما

یادداشت “با یک غریبه بلندقد سبزه ملاقات خواهی کرد” و ” نیمه شب در پاریس” فیلم های دیگر وودی آلن در همین سایت

۲ دیدگاه به “نگاهی به فیلم رز ارغوانی قاهره The Purple Rose of Cairo”

  1. سلام گفت:

    جمله آخر : اما این یکی از بهترین فیلم های وودی آلن است.: میدونستید این عین جمله وودی آلن در مصاحبه با بیرکمان است.

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم