چند روزی بعد از شمارهی اول بهمن، به سنت تمام این سالهای مجله، شمارهی ویژهی جشنواره هم منتشر شد. راستش این عجیبترین شمارهی جشنوارهی فجر در عجیبترین سال برگزاریاش بود. هر سال اعضای تحریریه دور هم جمع میشدیم و برای درست کردن پکیج هر فیلم، فیلمهای بخش مسابقه را بین خودمان تقسیم میکردیم و مشغول میشدیم. اما امسال علناً تا چند روز مانده به شروع جشنواره، معلوم نبود کدام فیلم قرار است در بخش اصلی حاضر باشد. ما هم با حدس و گمان و یاری گرفتن از شانس، لیست اولیهای تهیه کردیم و برای تمام فیلمهایی که فکر میکردیم ممکن است در جشنواره باشند، پکیجی کامل تهیه کردیم. در نتیجه این شماره، نهتنها دربارهی فیلمهای داخل جشنواره اطلاعات تقریباً کاملی وجود دارد، بلکه دربارهی فیلمهایی که حتی شاید هیچوقت اکران هم نشوند، اطلاعات دستاولی وجود دارد.
اما این را هم اضافه کنم که در طرح روی جلد این شماره، سهم زیادی داشتهام! اگر دقت کنید، در دست رضا عطاران و نرگس آبیار، اسپری الکلی میبینید که قرار است نماد رعایت موازین بهداشتی در این دوره از جشنواره باشد. از شما چه پنهان، این اسپری الکل مال من است! حالا شاید به چشم نیاید اما خواستم بگویم گاهی حتی یک چیز خیلی ریز، چهقدر میتواند به زیباتر شدن عکس کمک کند! البته میخواستیم پارتیبازی کنیم تا تصویر من و رضا عطاران که در استودیوی مجله با هم عکسی انداختیم، روی جلد برود که البته زورمان نرسید! حالا همین ظرف الکل، از طرف من میماند به یادگار…
پاسخ دادن