شماره‌ی ۵۶۶ مجله «فیلم»
این شماره ترکیبی از عادی و ویژه است. در واقع به دلایلی، شماره‌ی ویژه‌ی نام‌های ماندگار را به جای میانه‌های دی ماه، به اول بهمن منتقل کردیم. در حال حاضر، نیمی از این شماره، طبق سنت هر ماه، البته کمی مختصر و مفیدتر، مربوط به شماره‌ی عادی‌ست و نیمی دیگر اختصاص دارد به نام‌های ماندگار تاریخ سینمای ایران. قطعاً پیشنهاد می‌کنم از این پرونده‌ی ویژه، بخش مربوط به زندگی آوانس اوگانیانس را بخوانید. عباس بهارلو نکته‌های جذاب و عجیبی از زندگی این آدم نقل می‌کند که لااقل من تا به حال نشنیده بودم. نمی‌دانستم اوگانیانس چه انسان عجیبی‌ست و چه کارهای غریبی انجام داده و چه‌گونه به شغل‌های مختلف ورود پیدا کرده و چه کلک‌هایی زده و چه ایده‌های محیرالعقولی در ذهنش داشته. آشنایی هر چند اندک با زندگی نه‌چندان شناخته‌شده‌ی اوگانیانس، یکی از جذابیت‌های این شماره است. حیف که بخش‌های زیادی از تاریخ برای ما در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. حیف که هیچ شناختی از آدم‌های مهمی که پایه‌گذار سینمای ایران بودند، نداریم؛ نه از زندگی‌شان و نه حتی از کارهای‌شان. همه‌چیز در هاله‌ای از ابهام است و به دلیل کمبود منابع، شاید هیچ‌گاه از ابهام در نیاید.
اما در نیمه‌ی عادی این شماره، یادداشتی به نام «برج معجزه»، درباره‌ی فیلم آتلانتیک (متی دیوپ) نوشته‌ام که طبیعتاً پیشنهاد می‌کنم فیلمش را ببینید. فیلم ساده اما عمیق و گیرایی که بعد از دیدنش، تا مدتی حسابی درگیر خواهید بود. نرم‌نرم شما را جذب خودش می‌کند. در این یادداشت سعی کرده‌ام به ابعاد مختلف فیلم اشاره کنم و البته در آن میان، به سینمای ایران و مشکل فیلم‌نامه‌خوانی‌اش هم بپردازم. ربطش را هنگام خواندن متن متوجه خواهید شد. ذکر این نکته هم شاید بد نباشد که آتلانتیک در لیست فیلم‌هایی قرار دارد که از طرف تارانتینو برای تماشا پیشنهاد شده است. اما خب من خیلی قبل‌تر از جناب تارانتینو دیده بودمش و قصد پیشنهادش را داشتم که ایشان پیش‌دستی کردند! یک هیچ به نفع ایشان!
خلاصه این که فیلم ببینید و «فیلم» بخرید و مطالب من و دوستان را هم اگر فرصتی بود بخوانید، ضرر ندارد.
پاسخ دادن