پوستر شانزدهم

همه‌چیز، همه‌جا، به یک‌باره (دانیل کوان، دنیل شینرت) فیلم شلوغی‌ است، یک شلوغی عامدانه که قرار است در پس آن به مفهومی از «خود بودن»، عشق و محبت به دیگران برسیم. فیلم پر از ایده‌های مالیخولیایی‌ست که می‌خواهد ما را به این نتیجه برساند: دنیا احمقانه‌تر از این حرف‌هاست که تصورش را می‌کنید. این جمله‌‌ای‌ست که از زبان شخصیت‌های داستان هم بارها می‌شنویم. در این دنیای عجیب‌وغریبی که تقریباً برای هیچ‌چیزش نمی‌توانیم دلیل و توضیح منطقی بیاوریم، در این دنیای آشفته و پرهرج و مرجی که انگار هیچ معنا و مفهومی در ذاتش وجود ندارد، آدم‌ها قرار است به معنا و مفهوم برسند تا لااقل چیزی برای چنگ زدن و ماندن داشته باشند. (بیشتر…)

کوتاه درباره‌ی چند فیلم؛ هشتادونه

۱

• نام فیلم: تی تی
• کارگردان: آیدا پناهنده
• محصول: ۱۳۹۹

سکینه که نظافتچی بیمارستان است با بیماری به نام ابراهیم آشنا می‌شود که مدعی‌ست فرمول سیاه‌چاله‌ای که قرار است زمین را ببلعد کشف کرده است. یک روز که حال ابراهیم بد می‌شود، سکینه دست‌نوشته‌های او را با خودش می‌برد. بعد از به هوش آمدن ابراهیم، او دنبال فرمول‌هایش می‌گردد و متوجه می‌شود دست سکینه است. او تلاش می‌کند فرمول‌ها را از دختر پس بگیرد اما این قضیه به این سادگی‌ها امکان‌پذیر نیست …

«تی‌تی» داستان جالبی دارد، هر چند در نگاهی از نزدیک‌تر، ماجرا همان مثلث عشقی‌ست، اما تزیینات این مثلث و ایده‌ی متفاوتی که حول آن می‌چرخد، موجب شده «تی‌تی» رنگ‌وبوی متفاوتی داشته باشد. فرمول‌های ابراهیم و ایده‌ی او درباره‌ی هستی، همان تزییناتی‌ست که این داستان تکراری را متفاوت می‌نمایانند اما به شکلی جالب، همین فرمول‌ها و ایده‌های عجیب ابراهیم، نقطه‌ی ضعف اصلی فیلم نیز هستند چون نقطه‌ی اتکای خوبی برای به هم وصل کردن شخصیت‌ها به وجود نمی‌آورند. یعنی نه‌تنها نمی‌توانیم ابراهیم را به عنوان یک استاد فیزیک باور کنیم، بلکه فرمول‌های او را هم نمی‌توانیم باور کنیم، پس اصولاً دست‌وپا زدن او برای رسیدن به فرمول‌ها را هم باور نخواهیم کرد. باورپذیر کردن فضای فانتزی‌گونه‌ی داستان برای مخاطب، هر چند تلاش جذابی محسوب می‌شود اما از نظر من به ثمر ننشسته است. در این میان سکینه قرار است چیزی باشد بین یک دختر عقب‌افتاده و ساده و یک انسان با نیروهای مافوق بشری. نویسندگان فیلم‌نامه و البته فیلم‌ساز در این‌باره توضیح زیادی به مخاطب نمی‌دهند و سعی می‌کنند او را در راستای همین فضای فانتزی‌طور، بین زمین و هوا معلق نگه دارند.

در این میان، هوتن شکیبا سویه‌های متفاوتی از بازیگری‌اش را به رخ می‌کشد که دیدنی‌ست و یکی از عوامل جذابیت فیلم. پارسا پیروزفر هم  خوب است اما همچنان تابش چهره‌اش از بازی‌اش جلو می‌زند، یاغی‌طور!

(بیشتر…)

شماره‌ی ۱۶ مجله‌ی «فیلم امروز»

بعد از دو ماه غیبت از مجله، با یادداشت تقریباً مفصلی درباره‌ی فیلم حال‌خوب‌کن «پسران دریا» (افشین هاشمی، حسین قاسمی جامی) برگشته‌ام. امیدوارم بعد از تماشای فیلم، یادداشتم را بخوانید. همین!

.

فیلم‌ برتر ماه قبل

ـ دست‌ها روی شهر Hands Over the City (یادداشت)

 

نیم‌نگاهی به فیلم دست‌ها روی شهر Hands Over the City

ساختمانی قدیمی در محله‌ای فقیر فرو می‌ریزد و عده‌ای زیر آوار می‌مانند. برای پیدا کردن دلیل تخریب، کمیسیونی تشکیل می‌شود. همه بر این باورند که ساخت‌وسازهای بی‌رویه‌ی شرکت ساختمان‌سازی اردواردو نوتولا، باعث این تخریب شده است. اما ادواردو که می‌خواهد خانه‌هایش را به مردم بفروشد و در عین حال قرار است عضو شورای شهر هم شود، تلاش می‌کند با برهم زدن قوانین، رأی دادگاه را به نفع خود برگرداند. فرانچسکو رزی با این داستان جذاب و تلخ، خبر از فساد گسترده‌ای می‌دهد که شهر و مردمش را به بدبختی کشانده است. (بیشتر…)