رسیدیم به شمارهی اول خرداد. شوخی شوخی بهار هم در حال تمام شدن است و تابستان کسلکننده و کلافهکننده از راه میرسد و من احتمالا به یک خمودی سهماهه فرو خواهم رفت از بس که از گرما بدم میآید.
یکی از مطالب فوقالعادهی این شماره، مصاحبهی اختصاصی حسن حسینی با فرانکو نرو در حاشیهی جشنوارهی جهانی فجر است. بازیگر مهم ایتالیایی که تاکنون ۲۲۰ فیلم بازی کرده و برای خودش یک پا تاریخ سینماست. او از فیلمهای تینتو براس تا الیو پتری و تا کوئنتین تارانتینو را در کارنامه دارد و با کلی از آدمهای مهم و بزرگ و دستنیافتنی تاریخ سینما کار کرده. این مصاحبهی جذاب، کلی نکتهی باحال دارد که حتما باید بخوانیدش.
من هم در این شماره دو مطلب دارم؛ یکی مطلبیست با عنوان «یک ایرانی در سرزمین عجایب»؛ دربارهی فیلمهای ایرانی قبل و بعد از انقلاب که لوکیشن خارجی داشتهاند. فیلمهایی که به بهانههای مختلف، بخش یا بخشهایی از آنها را خارج از کشور فیلمبرداری کردهاند. در این نوشته سعی کردهام به این بپردازم که چه میشود که در این سالهای اخیر، فیلمسازان ما مدام میروند خارج از کشور و رنگ و لعابها را بدون منطق داستانی در فیلمهایشان بازتاب میدهند.
مطلب دیگرم یادداشتیست دربارهی فیلم خوب تنفس (اندی سرکیس) با نام «چیزی برای مرگ باقی نگذاریم…» که پیشنهاد میکنم فیلم را ببینید تا شاید کمی بیشتر دلتان بخواهد زندگی کنید. خلاصه اینکه فیلم ببینید و “فیلم”بخرید و مطالب من و دوستان را هم اگر فرصتی بود بخوانید، ضرر ندارد.
پاسخ دادن