نگاهی به فیلم روزهای سوزان Burning Days/ Kurak Günler

• بازیگران: صلاح‌الدین پاشالی ـ  اکین کُچ ـ اِرول بابااوغلو و…
• نویسنده فیلم‌نامه  و کارگردان: امین آلپر
• ۱۲۹ دقیقه؛ محصول ترکیه، فرانسه، آلمان، هلند، کرواسی؛ سال ۲۰۲۲
• ستاره‌ها: ۴/۵ از ۵
• این یادداشت در شماره ۲۷ مجله «فیلم امروز» منتشر شده است
• رسم‌الخط این یادداشت بر طبق رسم‌الخط مجله «فیلم امروز» تنظیم شده است

.

بیست‌دقیقه کابوس‌وار

.

امره، دادستان جوانی‌ست که به روستایی دورافتاده منتقل شده است. روستایی که بر اثر کم‌آبی، حفره‌های عظیمی در زمینش ایجاد می‌شود. امره سعی می‌کند به دور از حاشیه، روزهای گرم روستا را بگذراند، اما فضا ‌کم‌کم به سمتی می‌رود که او انتظارش را ندارد…

(بیشتر…)

ارزیابی سینمای ترکیه در سال ۲۰۲۲

• این یادداشت در شماره ۲۵ مجله «فیلم امروز» منتشر شده است
• رسم‌الخط این یادداشت بر طبق رسم‌الخط مجله «فیلم امروز» تنظیم شده است

.

سال‌های سوزان

.

رضا اویلوم را در استانبول شناختم. یک روز یکی از دوستان ترکم که می‌دانست کارم سینماست، به من گفت دوستی دارد که سینمای ایران را خوب می‌شناسد. همان لحظه تلفن را برداشت و با رضا تماس گرفت و گوشی را به من داد. وقتی خودم را معرفی کردم و اسم مجله «فیلم» را آوردم، در کمال تعجب متوجه شدم مجله را از من هم بهتر می‌شناسد. همان جا گفت که بارها ایران آمده و دوستان سینمایی زیادی دارد. هر شخصی را که اسم می‌بُرد، تعجب من بیشتر می‌شد. همان روز در یک کافه قرار گذاشتیم، حسابی صحبت کردیم و آن‌جا بود که متوجه شدم او نه‌تنها به جزییات سینمای ایران، بلکه به جزییات جامعه ایران هم آشناست و خیلی بیشتر از من از اوضاع و احوال سیاسی و اقتصادی‌مان خبر دارد. صحبت‌های‌مان گل انداخت و همان جا کتابی را با امضای خودش به من هدیه داد که نامش بود: «سینمای ایران». خودش نویسنده بود. او در این کتاب از ظهور سینما در ایران تا اتفاق‌ها و فیلم‌های سال‌های اخیر سینمای‌مان، همه‌چیز را مرور کرده بود و این موضوع باز هم بر تعجب من افزود. طی سفرهای مداومم به استانبول، دوستی ما ادامه پیدا کرد تا یک روز از من پرسید اگر مطلبی برای مجله بنویسد، چاپ خواهد شد؟ گفتم اگر خوب باشد، قطعاً خواهد شد. نتیجه‌اش شد این مطلب که ترجمه‌اش را بر عهده گرفتم. رضا اویلوم متولد ۱۹۸۴ استانبول است. او فوق لیسانس زبان و ادبیات ترکیه دارد و با روزنامه‌ها و مجله‌های مختلفی کار کرده و در آن‌ها نقد و مقاله نوشته و کتاب‌های زیادی درباره‌ سینمای کشورهای مختلف دنیا، از جمله ایران، نگاشته است. در عین حال، تاکنون در ترکیب هیات داوران جشنواره‌های مختلف داخلی و بین‌المللی هم حضور داشته است. رضا اویلوم در حال حاضر در دانشگاه اسکودار تدریس می‌کند، ستون‌نویس روزنامه «دیوار» است، مدیر مسئولی انتشاراتی «کتاب سیاح» را بر عهده دارد و همچنین عضو انجمن منتقدان فیپرشی هم هست.

دامون قنبرزاده

(بیشتر…)

نگاهی به فیلم اصلاح مدرسه/حافظ برادر Okul Tıraşı

• بازیگران: صمد ییلدیز ـ اکین کُچ ـ ماهیر ایپک و…
• نویسندگان فیلم‌نامه‌: گلستان آجت ـ فریت کاراهان
• کارگردان: فریت کاراهان
• ۸۵ دقیقه؛ محصول ترکیه، رومانی؛ سال ۲۰۲۱
• ستاره‌ها: ۴ از ۵

برفِ سیاه

یوسف دانش‌آموز یک مدرسه‌ی شبانه‌روزی در روستایی دورافتاده و پربرف است. قوانین سخت‌گیرانه‌ی مدرسه و معلم‌هایی که مدام سر دانش‌آموزان دادوبیداد می‌کنند، فضای ترسناکی به وجود آورده است. یک روز همکلاسی یوسف، ممو، بر اثر حادثه‌ای بی‌هوش می‌شود. هیچ‌کس نمی‌داند چه اتفاقی افتاده است. یوسف مسئول می‌شود تا رسیدن آمبولانس از او مراقبت کند. معلم‌ها که هر کدام ریگی به کفش دارند، مسئولیت بیماری ممو را گردن هم می‌اندازند و دعوا بالا می‌گیرد…

(بیشتر…)

نگاهی به فیلم پیدات کردم Seni buldum ya

•  بازیگران: سرکان کِسکین ـ بولنت امین یارار ـ نیهال یالچین ـ اِزگی مولا و…
• نویسنده فیلم‌نامه و کارگردان: رَها اِردم
• ۸۲ دقیقه؛ محصول  ۲۰۲۱؛ ترکیه
• ستاره‌ها: ۳ از ۵
• این یادداشت در شماره ۵ مجله «فیلم امروز» منتشر شده است
• رسم‌الخط این یادداشت بر طبق رسم‌الخط مجله «فیلم امروز» تنظیم شده است

 

فیلم‌سازی در یک گُله جا

 

فلک و کریم دو کلاه‌بردار هستند که از طریق یک نرم‌افزاری کامپیوتری به خانه‌های مردمی که در دوران قرنطینه به سر می‌برند، وارد می‌شوند. آن‌ها از مردم آتو دارند، آتویی مانند یک گناه عمدی یا خطایی سهوی در گذشته. تلاش این دو کلاه‌بردار این است که با نشان دادن خود در کسوت یک مرجع قانونی، به گناه‌کارها و خلاف‌کارها بفهمانند اگر پولی به حساب‌شان واریز کنند، پرونده‌شان سبک‌تر خواهد شد و دیگر کارشان به مراجع قانونی و کاغذبازی نخواهد کشید… (بیشتر…)

مورد عجیب کمال سونال در سینمای ترکیه

•  این یادداشت در شماره ۵۷۲ مجله «فیلم» منتشر شده است
• رسم‌الخط این یادداشت بر طبق رسم‌الخط مجله «فیلم» تنظیم شده است

.

در گذشته هم معصوم نبودیم…

.

نگاه ما به گذشته غالباً با حسرت و آه و افسوس همراه است. «چی بودیم، چی شدیم»، «یاد گذشته‌ها به‌خیر»، «آن وقت‌ها چه‌قدر همه‌چیز ساده‌تر بود»، «قبلاً آدم‌ها چه‌قدر صمیمی‌تر بودند» و ده‌ها جمله مشابه دیگر برای رساندن این مفهوم که گذشته‌ها بهتر بود، به کار برده می‌شود. شاید گذشت زمان، حرکت به سمت پیری و مرگ مهم‌ترین عاملی باشد که باعث می‌شود ما به سال‌های قبل، حتی اگر به سن ما هم قد ندهد و مربوط به پدران و پدربزرگان‌مان باشد، نگاهی همراه با دل‌تنگی داشته باشیم و مدام حسرت بخوریم که «چه زود گذشت». احتمالاً این افکار مانند یک سازوکار دفاعی عمل می‌کنند تا با غرق شدن در آن، کمی با مرگ بازی کنیم. از سوی دیگر وقتی جنگ و آشوب و ناملایمت‌ها و پیچیدگی‌های زندگی امروز را می‌بینیم، به عقب برمی‌گردیم تا با تصور این که در گذشته چنین چیزهایی وجود نداشته یا کم‌تر وجود داشته، دردهای‌مان تسکین پیدا کنند.

وقتی پای سینما وسط می‌آید، عین همین ماجرا اتفاق می‌افتد؛ بارها از معصومانه بودن فیلم‌های قدیمی شنیده‌ایم. بارها خوانده‌ایم که فیلمفارسی‌ها، ساده و بی‌آلایش و بی‌غل‌وغش بودند و شخصیت‌های معصومی داشتند و خاصیتی داشتند که حالا دیگر فیلم‌های امروزی ندارند. نمی‌خواهم منکر این حرف‌ها بشوم اما آن قدرها هم که پیاز داغش را زیاد می‌کنیم، چنین نبوده است. (بیشتر…)