پراکنده‌گویی‌های یک نویسنده جشنواره‌رو
- این یادداشت در شماره ۱۱ مجله «فیلم امروز» منتشر شده است
- رسم‌الخط این یادداشت بر طبق رسم‌الخط مجله «فیلم امروز» تنظیم شده است
.
موقعیتِ من
.
حیف شد که امسال پردیس ملت نبودیم. به هزارویک دلیل خیلی جای بهتری بود. لابیرنتی بود که می‌شد در راهروهایش گم شد. می‌شد رفت بیرون و میان درخت‌های پارک ملت قدم زد. می‌شد در سالنی خلوت نشست و بدون دغدغه کرونا، فیلم تماشا کرد. می‌شد خیلی کارهای دیگر هم کرد. اما خب مسئولان برگزاری جشنواره، این بار هم با کلی حرف‌وحدیث کارشان را آغاز کردند. روی دل‌مان ماند یک سال جشنواره بی‌حرف‌وحدیث برگزار شود.
.
بعد از پایان لایه‌های دروغ و هنگام خروج از سالن، رامین سهراب، کارگردان فیلم را دیدم که چهره‌اش دمغ است. از واکنش‌های هنگام نمایش فیلم راضی نبود. راستش دلم برایش سوخت. آدم سال‌ها ساکن کشوری مانند فنلاند باشد، بعد تصمیم بگیرد در ایران فیلم بسازد و آخرش هم هنگام نمایش فیلمش در جشنواره‌ای در تهران با واکنش‌هایی نه‌چندان خوب مواجه شود، خیلی سنگین به نظر می‌رسد! (بیشتر…)
آخرین دیدگاهها