کوتاه درباره‌ی چند فیلم؛ هشتادونه
۱
- نام فیلم: تی تی
- کارگردان: آیدا پناهنده
- محصول: ۱۳۹۹
سکینه که نظافتچی بیمارستان است با بیماری به نام ابراهیم آشنا می‌شود که مدعی‌ست فرمول سیاه‌چاله‌ای که قرار است زمین را ببلعد کشف کرده است. یک روز که حال ابراهیم بد می‌شود، سکینه دست‌نوشته‌های او را با خودش می‌برد. بعد از به هوش آمدن ابراهیم، او دنبال فرمول‌هایش می‌گردد و متوجه می‌شود دست سکینه است. او تلاش می‌کند فرمول‌ها را از دختر پس بگیرد اما این قضیه به این سادگی‌ها امکان‌پذیر نیست …
«تی‌تی» داستان جالبی دارد، هر چند در نگاهی از نزدیک‌تر، ماجرا همان مثلث عشقی‌ست، اما تزیینات این مثلث و ایده‌ی متفاوتی که حول آن می‌چرخد، موجب شده «تی‌تی» رنگ‌وبوی متفاوتی داشته باشد. فرمول‌های ابراهیم و ایده‌ی او درباره‌ی هستی، همان تزییناتی‌ست که این داستان تکراری را متفاوت می‌نمایانند اما به شکلی جالب، همین فرمول‌ها و ایده‌های عجیب ابراهیم، نقطه‌ی ضعف اصلی فیلم نیز هستند چون نقطه‌ی اتکای خوبی برای به هم وصل کردن شخصیت‌ها به وجود نمی‌آورند. یعنی نه‌تنها نمی‌توانیم ابراهیم را به عنوان یک استاد فیزیک باور کنیم، بلکه فرمول‌های او را هم نمی‌توانیم باور کنیم، پس اصولاً دست‌وپا زدن او برای رسیدن به فرمول‌ها را هم باور نخواهیم کرد. باورپذیر کردن فضای فانتزی‌گونه‌ی داستان برای مخاطب، هر چند تلاش جذابی محسوب می‌شود اما از نظر من به ثمر ننشسته است. در این میان سکینه قرار است چیزی باشد بین یک دختر عقب‌افتاده و ساده و یک انسان با نیروهای مافوق بشری. نویسندگان فیلم‌نامه و البته فیلم‌ساز در این‌باره توضیح زیادی به مخاطب نمی‌دهند و سعی می‌کنند او را در راستای همین فضای فانتزی‌طور، بین زمین و هوا معلق نگه دارند.
در این میان، هوتن شکیبا سویه‌های متفاوتی از بازیگری‌اش را به رخ می‌کشد که دیدنی‌ست و یکی از عوامل جذابیت فیلم. پارسا پیروزفر هم خوب است اما همچنان تابش چهره‌اش از بازی‌اش جلو می‌زند، یاغی‌طور!
آخرین دیدگاه‌ها