نگاهی به فیلم هنرمند فاجعه The Disaster Artist

• بازیگران: جیمز فرانکو ـ دِیو فرانکو ـ سث روگن و …
• نویسنده فیلم‌نامه: مایکل وبر، اسکات نوستاتر براساس کتابی از گِرگ سِستِرو، تام بیسل
• کارگردان: جیمز فرانکو
• ۱۰۴دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۲۰۱۷
• ستاره‌ها: ۴ از ۵
• این یادداشت در شماره ۵۳۹ ماهنامه «فیلم» منتشر شده است
• رسم‌الخط این یادداشت بر طبق رسم‌الخط ماهنامه «فیلم» تنظیم شده است

 

آن بالا، کنار هیچکاک، لین و فورد

 

خلاصه داستان: تامی وایزو یک عشق‌سینمای واقعی‌ست. او در عین حال که هیچ استعدادی در زمینه‌های هنری ندارد اما ایمان قلبی‌اش این است که می‌تواند هنرمند و مشخصاً کارگردان بزرگی شود. آشنایی او با گِرگ، جوانی که عاشق بازیگری‌ست، شروع مسیری‌ست که به یک دوستی عمیق می‌انجامد و به دنبال رسیدن به آرزوهای بزرگ‌، راه‌شان را‌ به هالیوود می‌کشاند. آن دو در هالیوود به کمپانی‌های مختلف سر می‌زنند تا به شکلی خودشان را معرفی کنند، اما ظاهراً راهی برای رسوخ به این دنیای هزاررنگ و فریبنده وجود ندارد تا این‌که ناگهان فکری به ذهن این دو می‌رسد؛ ساخت یک فیلم. تامی که عاشق این ایده شده، طی چند روز، فیلم‌نامه‌ای سر هم می‌کند و خودش هم کارگردانی آن را به عهده می‌گیرد اما نه تامی فیلم ساختن بلد است و نه عوامل پشت صحنه می‌دانند که مشغول همکاری در چه فیلمی هستند. نتیجه این تلاش مذبوحانه، ساخت فیلم افتضاحی به نام اتاق است که لقب «همشهری کین فیلم‌های بد» را به خود اختصاص می‌دهد … (بیشتر…)

نگاهی به فیلم بدون تاریخ، بدون امضا

• بازیگران: امیر آقایی ـ هدیه تهرانی ـ نوید محمدزاده و …
• فیلم‌نامه: علی زرنگار ـ وحید جلیلوند
• کارگردان: وحید جلیلوند
• ۱۰۰ دقیقه؛ سال ۱۳۹۵
• ستاره‌ها: ۳/۵ از ۵

 

کالبدشکافی

 

خلاصه‌ی داستان: کاوه نریمان دکتر پزشک قانونی، یک شب با خانواده‌ای که روی موتور نشسته‌اند تصادف می‌کند. هیچ‌کس جز پسر آن خانواده که اسمش امیرعلی خانرودی‌ست حتی خراش هم برنمی‌دارد. کاوه، پسربچه را معاینه می‌کند اما ظاهراً خطری وجود ندارد. روز بعد و در محل کارش وقتی اسامی مردگان آن روز که برای تشریح آورده شده‌اند، ‌خوانده می‌شود، ناگهان اسم امیرعلی خانرودی را می‌شنود و دنیایش به‌هم می‌ریزد. همسرش سایه که او هم دکتر همان پزشک قانونی‌ست ، بدون اطلاع از موضوع، بعد از کالبدشکافی امیرعلی، علت مرگ را مسمومیت اعلام می‌کند. با این حال کاوه هم‌چنان عذاب وجدان دارد که نکند او مسئول اصلی مرگ پسر باشد … (بیشتر…)

سود همه‌جانبه

اگر تعقیبم کرده باشید، حتماً خبر دارید که چند ماه قبل در فرهنگسرای ناظم حکمت استانبول، یک دوره‌ی شش‌هفته‌ای کلاس‌های فیلم‌بینی برگزار کرده بودم. کلاس‌هایی که هر یکشنبه از ساعت یک بعدازظهر آغاز می‌شد و شش جلسه هم ادامه داشت (جزئیات این جلسه‌ها را می‌توانید از اینجا و اینجا و اینجا و اینجا و اینجا و اینجا ببینید). در حال حاضر مشغول مذاکره با همین فرهنگسرا و جاهای دیگر هستم تا اگر همه‌چیز خوب پیش برود، سال آینده، شاید در بهار، فصل دوم کلاس‌ها را برگزار کنم. اما نکته‌ای که باعث شد این مورد را عنوان بکنم، این است: بعد از بازگشتم به ایران، این‌طرف و آن‌طرف و طبیعتاً در محیط‌های سینمایی مثل جشنواره، عزیزانی که من را دورادور ‌شناختند (خلاصه نمُردیم و کسی هم ما را شناخت) چون لطف می‌کردند و نوشته‌هایم را در «فیلم» یا «سینمای خانگی من» می‌خواندند و تعقیبم می‌کردند و طبعاً از ماجرای دورهمی‌های استانبول هم خبر داشتند، پرسشی مشابه را از من پرسیدند: «چرا در ایران چنین کلاسی برگزار نمی‌کنی؟». راستش در موقعیت‌هایی که این پرسش از من پرسیده می‌شد، نمی‌توانستم به تفصیل در این‌باره حرف بزنم در نتیجه فقط به این جواب اکتفا می‌کردم که: «امیدوارم بتوانم این کار را این‌جا هم بکنم». اما واقعیت این است که برگزاری چنین کلاس‌هایی (کلاس که نه، بیش‌تر «دورهمی») در این‌جا با مشکلات متعددی مواجه است که نمی‌خواهم بازشان کنم. واقعیت این است که سال‌ها قبل، یکی‌دو باری چنین کلاس‌هایی در ایران برگزار کرده بودم که نتیجه‌بخش نبود (یا خودم این‌طور احساس می‌کردم). البته احساس «نتیجه‌بخش نبودن»، دلیل برگزاری کلاس‌ها در استانبول نبود (حالا من که «مغز» نیستم اما یاد کسانی می‌افتم که چون در این‌جا موفق نمی‌شوند، فرار می‌کنند و به اصطلاح «فرار مغزها» می‌شوند! ماجرای من این‌طوری نبود و نیست)، بلکه علاقه‌ام به استانبول، خاطراتی که از کودکی تا بزرگسالی در آن دارم و دانستن زبان ترکی استانبولی، باعث شد چنین تصمیمی بگیرم، ضمن این‌که «مشکلات متعدد»ی که در ایران وجود دارد، آن‌جا نیست و خب این یعنی «سود همه‌جانبه». در نتیجه چنین تصمیمی گرفتم و حالا خیلی هم خوشحالم که این کار را کردم و بی‌صبرانه هم منتظر شروع فصل دوم کلاس‌ها در سال  آینده هستم. اگر بپرسید واقعاً دوست ندارم همان دورهمی‌ها را در ایران هم برگزار کنم؟ جواب خواهم داد، بدم نمی‌آید اما به شرطی که زور غلبه بر مشکلات ریز و درشت در این سیستم بی‌جهت پیچیده و هردمبیل را داشته باشم.

این در قدرت هنر است که ارزش‌های واقعی و فرّار زندگی‌مان را ارج بگذارد. به ما می‌آموزد، در حالی که می‌کوشیم از شرایط به بهترین نحو استفاده کنیم، نسبت به خودمان منصف‌تر باشیم؛ حتی اگر شغلی داریم که دوستش نداریم یا میانسالی ناکاملی را می‌گذرانیم و یا از ناکامی آرزوها یا تلاش برای وفادار ماندن به همسری ناخوشایند رنج می‌بریم، هنر می‌تواند خلاف زرق‌و‌برق‌های دست‌نیافتنی عمل کند؛ می‌تواند چشمان ما را نسبت به اصالت نکات مثبت زندگی بگشاید، زندگی‌ای که به گذران آن محکومیم.

نگاهی به فیلم فریب‌خورده The Beguiled

• بازیگران: کلینت ایستوود ـ جرالدین پیج ـ الیزابت هارتمن و …
• فیلم‌نامه: آلبرت مالتز ـ ایرنه کمپ براساس رمانی از توماس کالینان
• کارگردان: دان سیگل
• ۱۰۵ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۱۹۷۱
• ستاره‌ها: ۴ از ۵

 

تیغ دولبه

 

خلاصه‌ی داستان: در حین جنگ‌های انفصال آمریکا، سربازی از جبهه‌ی شمال، زخمی و بیهوش توسط دختری که در جنگل قارچ می‌چیند، پیدا می‌شود. دختر، سرباز را به مدرسه‌ی شبانه‌روزی دخترانه‌ای می‌برد که تعدادی دختر و زن، دور از جنگ و فارغ از اوضاع بهم‌ریخته‌ی بیرون، آن‌جا زندگی می‌کنند. با ورود سرباز زخمی، حس آتشین ارتباط با یک مرد، در وجود زنان مدرسه زبانه می‌کشد … (بیشتر…)